ਸਮੀਕਰਨ [2] ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉੱਚ ਫ੍ਰੀਕੁਐਂਸੀ 'ਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ਕਤੀ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਫ੍ਰੀਸ ਟ੍ਰਾਂਸਮਿਸ਼ਨ ਸਮੀਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਬੁਨਿਆਦੀ ਨਤੀਜਾ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਲਾਭਾਂ ਵਾਲੇ ਐਂਟੀਨਾ ਲਈ, ਊਰਜਾ ਟ੍ਰਾਂਸਫਰ ਘੱਟ ਬਾਰੰਬਾਰਤਾ 'ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋਵੇਗਾ। ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਸ਼ਕਤੀ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰ ਨੂੰ ਪਾਥ ਹਾਰਨ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਵੱਖਰੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਫ੍ਰੀਸ ਟ੍ਰਾਂਸਮਿਸ਼ਨ ਸਮੀਕਰਨ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉੱਚ ਫ੍ਰੀਕੁਐਂਸੀਜ਼ ਲਈ ਮਾਰਗ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਫ੍ਰੀਸ ਟ੍ਰਾਂਸਮਿਸ਼ਨ ਫਾਰਮੂਲੇ ਤੋਂ ਇਸ ਨਤੀਜੇ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਨੂੰ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਹੀਂ ਦੱਸਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਮੋਬਾਈਲ ਫ਼ੋਨ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ 2 GHz ਤੋਂ ਘੱਟ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉੱਚ ਫ੍ਰੀਕੁਐਂਸੀਜ਼ 'ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਬਾਰੰਬਾਰਤਾ ਸਪੈਕਟ੍ਰਮ ਉਪਲਬਧ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਸਬੰਧਿਤ ਮਾਰਗ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਗੁਣਵੱਤਾ ਰਿਸੈਪਸ਼ਨ ਨੂੰ ਸਮਰੱਥ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ। ਫਰਿਸ ਟ੍ਰਾਂਸਮਿਸ਼ਨ ਸਮੀਕਰਨ ਦੇ ਅਗਲੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਮੰਨ ਲਓ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ 60 GHz ਐਂਟੀਨਾ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਨੋਟ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਇਹ ਬਾਰੰਬਾਰਤਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹੋ ਕਿ ਲੰਬੀ ਰੇਂਜ ਸੰਚਾਰ ਲਈ ਮਾਰਗ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਵੇਗਾ - ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਬਿਲਕੁਲ ਸਹੀ ਹੋ। ਬਹੁਤ ਉੱਚੀ ਬਾਰੰਬਾਰਤਾਵਾਂ 'ਤੇ (60 GHz ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ mm (ਮਿਲੀਮੀਟਰ ਵੇਵ) ਖੇਤਰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ), ਮਾਰਗ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸਲਈ ਸਿਰਫ ਬਿੰਦੂ-ਤੋਂ-ਪੁਆਇੰਟ ਸੰਚਾਰ ਸੰਭਵ ਹੈ। ਇਹ ਉਦੋਂ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਰਿਸੀਵਰ ਅਤੇ ਟ੍ਰਾਂਸਮੀਟਰ ਇੱਕੋ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। Friis ਟਰਾਂਸਮਿਸ਼ਨ ਫਾਰਮੂਲੇ ਦੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ, ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੋਬਾਈਲ ਫ਼ੋਨ ਆਪਰੇਟਰ ਨਵੇਂ LTE (4G) ਬੈਂਡ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ ਹਨ, ਜੋ 700MHz 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ? ਜਵਾਬ ਹਾਂ ਹੈ: ਇਹ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਐਂਟੀਨਾ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਬਾਰੰਬਾਰਤਾ ਹੈ, ਪਰ ਸਮੀਕਰਨ [2] ਤੋਂ, ਅਸੀਂ ਨੋਟ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਸ ਲਈ ਮਾਰਗ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਵੀ ਘੱਟ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਇਸ ਬਾਰੰਬਾਰਤਾ ਸਪੈਕਟ੍ਰਮ ਦੇ ਨਾਲ "ਵਧੇਰੇ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਕਵਰ" ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਵੇਰੀਜੋਨ ਵਾਇਰਲੈੱਸ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਨੇ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਇਸ ਨੂੰ "ਉੱਚ ਗੁਣਵੱਤਾ ਸਪੈਕਟ੍ਰਮ" ਕਿਹਾ ਹੈ, ਬਿਲਕੁਲ ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ। ਸਾਈਡ ਨੋਟ: ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਸੈੱਲ ਫ਼ੋਨ ਨਿਰਮਾਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੰਖੇਪ ਯੰਤਰ (ਘੱਟ ਬਾਰੰਬਾਰਤਾ = ਵੱਡੀ ਤਰੰਗ-ਲੰਬਾਈ) ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਐਂਟੀਨਾ ਫਿੱਟ ਕਰਨਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਇਸਲਈ ਐਂਟੀਨਾ ਡਿਜ਼ਾਈਨਰ ਦਾ ਕੰਮ ਥੋੜਾ ਹੋਰ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਹੋ ਗਿਆ!