ਸਮੀਕਰਨ [2] ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉੱਚ ਫ੍ਰੀਕੁਐਂਸੀ 'ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਸ਼ਕਤੀ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਫ੍ਰੀਸ ਟ੍ਰਾਂਸਮਿਸ਼ਨ ਸਮੀਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਬੁਨਿਆਦੀ ਨਤੀਜਾ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਨਿਰਧਾਰਤ ਲਾਭਾਂ ਵਾਲੇ ਐਂਟੀਨਾ ਲਈ, ਘੱਟ ਫ੍ਰੀਕੁਐਂਸੀ 'ਤੇ ਊਰਜਾ ਟ੍ਰਾਂਸਫਰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋਵੇਗਾ। ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਸੰਚਾਰਿਤ ਸ਼ਕਤੀ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰ ਨੂੰ ਪਾਥ ਲੌਸ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਵੱਖਰੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਫ੍ਰੀਸ ਟ੍ਰਾਂਸਮਿਸ਼ਨ ਸਮੀਕਰਨ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉੱਚ ਫ੍ਰੀਕੁਐਂਸੀ ਲਈ ਪਾਥ ਲੌਸ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਫ੍ਰੀਸ ਟ੍ਰਾਂਸਮਿਸ਼ਨ ਫਾਰਮੂਲੇ ਤੋਂ ਇਸ ਨਤੀਜੇ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਦੱਸਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਮੋਬਾਈਲ ਫੋਨ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ 2 GHz ਤੋਂ ਘੱਟ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉੱਚ ਫ੍ਰੀਕੁਐਂਸੀ 'ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਫ੍ਰੀਕੁਐਂਸੀ ਸਪੈਕਟ੍ਰਮ ਉਪਲਬਧ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਸੰਬੰਧਿਤ ਪਾਥ ਲੌਸ ਕੁਆਲਿਟੀ ਰਿਸੈਪਸ਼ਨ ਨੂੰ ਸਮਰੱਥ ਨਹੀਂ ਬਣਾਏਗਾ। ਫ੍ਰੀਸ ਟ੍ਰਾਂਸਮਿਸ਼ਨ ਸਮੀਕਰਨ ਦੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਮੰਨ ਲਓ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ 60 GHz ਐਂਟੀਨਾ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਇਹ ਫ੍ਰੀਕੁਐਂਸੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹੋ ਕਿ ਪਾਥ ਲੌਸ ਲੰਬੀ ਰੇਂਜ ਸੰਚਾਰ ਲਈ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਵੇਗਾ - ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਬਿਲਕੁਲ ਸਹੀ ਹੋ। ਬਹੁਤ ਉੱਚ ਫ੍ਰੀਕੁਐਂਸੀ 'ਤੇ (60 GHz ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ mm (ਮਿਲੀਮੀਟਰ ਵੇਵ) ਖੇਤਰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ), ਪਾਥ ਲੌਸ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਸਿਰਫ ਪੁਆਇੰਟ-ਟੂ-ਪੁਆਇੰਟ ਸੰਚਾਰ ਹੀ ਸੰਭਵ ਹੈ। ਇਹ ਉਦੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਰਿਸੀਵਰ ਅਤੇ ਟ੍ਰਾਂਸਮੀਟਰ ਇੱਕੋ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਫ੍ਰਾਈਸ ਟ੍ਰਾਂਸਮਿਸ਼ਨ ਫਾਰਮੂਲਾ ਦੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ, ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੋਬਾਈਲ ਫੋਨ ਆਪਰੇਟਰ ਨਵੇਂ LTE (4G) ਬੈਂਡ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ ਹਨ, ਜੋ 700MHz 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ? ਜਵਾਬ ਹਾਂ ਹੈ: ਇਹ ਐਂਟੀਨਾ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਫ੍ਰੀਕੁਐਂਸੀ ਹੈ ਜੋ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਸਮੀਕਰਨ [2] ਤੋਂ, ਅਸੀਂ ਨੋਟ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਸ ਲਈ ਮਾਰਗ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਵੀ ਘੱਟ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਇਸ ਫ੍ਰੀਕੁਐਂਸੀ ਸਪੈਕਟ੍ਰਮ ਨਾਲ "ਵਧੇਰੇ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਕਵਰ" ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਵੇਰੀਜੋਨ ਵਾਇਰਲੈੱਸ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਨੇ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ "ਉੱਚ ਗੁਣਵੱਤਾ ਵਾਲਾ ਸਪੈਕਟ੍ਰਮ" ਕਿਹਾ ਹੈ, ਬਿਲਕੁਲ ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ। ਸਾਈਡ ਨੋਟ: ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਸੈੱਲ ਫੋਨ ਨਿਰਮਾਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੰਖੇਪ ਡਿਵਾਈਸ (ਘੱਟ ਫ੍ਰੀਕੁਐਂਸੀ = ਵੱਡੀ ਤਰੰਗ-ਲੰਬਾਈ) ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਤਰੰਗ-ਲੰਬਾਈ ਵਾਲਾ ਐਂਟੀਨਾ ਫਿੱਟ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ, ਇਸ ਲਈ ਐਂਟੀਨਾ ਡਿਜ਼ਾਈਨਰ ਦਾ ਕੰਮ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੋਰ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਹੋ ਗਿਆ!